نشر الکترونیک MindMotor

“هیچ اتفاق” از دیالکتیک عشق / نفرت , زندگی / مرگ پیروی نمی کند. این دوگانگی ها از ابتدا می خواستند با طرح هایی مانند روانکاوی و کاوش جهت گیری ذهن به سوی ابژه لذت و نفرت , مدار رفتار انسانی را حول این قطب بندی پیاده سازی نمایند. این دوگانگی ها مانند یک باطری در ناخودآگاه اختلاف پتانسیل لازم برای توضیح پیچیدگی عواطف بشری را فراهم می سازند. اما من معتقدم در ” هیچ اتفاق ” جریان کاملا برعکس است. لذت و رنج نهفته و سرخورده دیگر آگاهی ما را تحت تاثیر خود قرار نمی دهند . این دوگانگی بنیادین و درونی کشتن و عشق ورزیدن نیست که جریان های اجتماعی تمدن را توضیح می دهد بلکه برعکس این جریان های سینوسی , توالی های مکرر و فرساینده اطلاعات – بدن – و سرمایه است که تمایز بنیادین رنج و لذت را از اگاهی اذهان می زداید و محو می سازد. محو تمایزها ؟ آیا این بازهم یک روند ضد ماهیت گرایانه و ضد بنیادگرایانه شبه پساساختارگرای دیگر برای استقبال از محو تمایزهاست ؟ حداقل در ظاهر امر از این اصطلاحات خبری نخواهد بود. من توضیح خود را از اصطلاح ” هیچ اتفاق” را با چند مثال کاملا ساده آغاز خواهم نمود. بی شک ما باید رنگ ایدئولوژیکی هر هستی شناسی ماهیت گرا را رسوا نماییم و توهم رابطه بی واسطه انسان با طبیعت و هستی خود را آشکار نماییم. اما یک پروژه صرفا ضد ماهیت گرا به خودی خود هیچ چیز نخواهد بود اگر نتواند رابطه جدیدی میان انسان و مصنوعاتش را بازسازی کند. پساساختارگرایی در نشان دادن اینکه طبیعت بی واسطه امیال و چیزها , خود محصول شرایط اجتماعی است که با راهبردی ماهیت گرایانه و بنیادگرایانه ؛ تصنعی بودن خود را می پوشاند کمک شایانی به درک گسست شناخت شناسانه مارکسیستی می کند. یعنی این گسست که ما هرگز در موقعیت توصیف طبیعت چیزها نیستیم . موقعیت شناسنده همواره اجتماعی وتاریخی است و انچه ماهیت و حقیقت جهان تصور می شود چیزی جز انگاره ای صرفا مسلط نیست که واقعی بودنش را صرفا مدیون مسلط بودنش است.

امین قضایى این روزها در زندان به سر مى برد و جایش بیش از همیشه خالى ست. کتاب “هیچ اتفاق” را منتشر مى کنیم تا شاید از واقعیت زندانى بودن او انتقام بگیریم. از زندانى بودن واقعیت او . شاید .
مایند موتور