ترجمه : بابک سلیمی زاده

در هر صورت شما یکی (یا چندتا) دارید. آنقدر نیست که پیشا موجود یا حاضر آماده باشد، هرچند در حالاتی بخصوص از پیش موجود است. در هر صورت شما یکی را اختیار می کنید. بدون آن نمی توانید میل بورزید. در همه حال در انتظار شماست. یک اجرا یا آزمایش گریِ اجتناب ناپذیر است. پیش از آنکه آن را متقبّل شوید، کامل شده است. و تا وقتی که شما آنرا تقبّل نکرده اید آنهم کامل نشده است. عملی آرام و توام با اطمینان نیست، چون ممکن است آن را سنبل کنید و خراب از کار در بیاورید. می تواند وحشتناک باشد و شما را به سوی مرگ سوق دهد. در عین بی میلی مایل است. یک ادراک یا مفهوم نیست، بلکه اجرا و تمرین است، مجموعه ی تمرین هاست. شما هیچگاه به بدن بدون اندام نمی رسید. شما نمی توانید به آن دست یابید. شما برای همیشه در حالِ رسیدن به آن اید. بدن بدون اندام یک حد است. می پرسند، خب این بدن بدون اندام چیست؟ ـ اما شما هم اکنون پیش تر بر روی آن هستید، حشره وار حرکت می کنید، مثل کورها راه می روید، یا مثل ماه زده گان می دوید: مثل بیابان گردان و ایلیاتی های جلگه ها. ما بر این می آرامیم. بیداری مان را بیدار می شویم. می جنگیم تا جایگاهمان را بجوئیم، شادی های ناگفته و شکست های افسانه ای را تجربه کنیم. بر آن ما نفوذ می کنیم و به ما نفود می شود. بر آن ما عشق می ورزیم. آرتو در ۲۸ نوامبر ۱۹۴۷ جنگی بر سر اندام را تشریح کرد : پایان حکم خداوند… [دریافت متن کامل مقاله]