وبلاگ «یادداشت‌های زندان» را می‌توانید در این لینک دنبال کنید.

یادداشت آغازین

این وبلاگ جهت انتشار یادداشت‌های زندان اینجانب ساخته شده است. غرض از «نوشتن» یادداشت عبارت از شرح وضعیت و تامل و تعمق در وضعیتی است که آن را زندان می‌نامیم و نوشتار موجب فهم آن، رابطه و گفتگو با خویشتن، تحلیل این وضعیت، و نیز به گفتمان در آوردن آن در قالب ساخت دلالت و تصاویر و تعابیر، و علاوه بر اینها دلالت‌زدایی از گفتمان و نشانه‌شناسی زندان است. از دیگر سو، غرض از «انتشار» این یادداشت‌ها عمل به و تصریح بر آزادی بیان و انتقال گفتمان به دیگری‌هایی است که ممکن است در وضعیت مشابهی به سر برند و یا خواندن این نوشتارها آنها را به تامل و تفکر ترغیب کند و یا برایشان مفید واقع شود.

زندانی که از آن صحبت می‌کنیم هم از میله‌های واقعی ساخته شده است که صرفاً محدود به چشم‌انداز پنجره‌ی اینجانب نیستند، بلکه خیابان و شهر و چه بسا جهانی که در آن به سر می‌بریم را هم شامل می‌شوند؛ و هم از میله‌های نامرئی که عبارت از زندانی تکنولوژیک و انفورماتیک است. اولی با ساخت فضاهای بسته و محصور رابطه‌ی تو با بیرون را به طور فیزیکی قطع می‌کند و تو را به عنوان بدن منزوی می‌سازد، حتی اگر این انزوا تمام جهان را شامل شود، و دومی با قلمروزدایی از خود فضا و ایجاد روابط پیچیده و گشوده‌ی غیرقابل‌فهم یا لمس، انزوایی غیرجسمانی را بر تو تحمیل می‌کند که هیچگونه خارجی از آن متصور نیست و حتی معلوم نیست همین انتشار و نوشتار هم بتواند چیزی بیش از نقب‌زدن در دالان‌های پیچ‌درپیج انفورماتیک باشد. از این حیث، اینجانب هم بدنی هستم در زندان، با تمام شکنجه‌های روحی و روانی و جسمی، و هم برخی رمزگان‌‌گذاری‌ها هستم که در این فضا روایت و رد و نشانی از آنچه بر او رفته است و می‌رود را حک‌و‌ثبت می‌کند.