پس از اعلام «پایان تاریخ» و پایان هرگونه «سیاست انقلابی» جهانی که گی دبور در دهه شصت آن را «جامعه نمایش» نامید، بیش از هر وقت به سمت نظمی حرکت کرد که می توان آن را «امنیت» نامید. امنیتی که بیش از آنکه منظورش امنیت شغلی کارگران، امنیت زنان، یا کودکان باشد، منظورش امنیت گردش سرمایه […]

ترجمه: مرجان مدنی رزاقی   William Kentridge ( متولد ١٩٥٥، ژوهانسبورگ) از هنرمندان تأثیر گذار معاصر است که در آفریقای جنوبی زندگی و کا ر می کند. او با مدیوم های معمولش یعنی طراحی و چاپ، برخوردی  نوآورانه و متفاوت دارد و در آثارش مضامین سیاسی – اجتماعی را با زبانی شخصی در می آمیزد. […]

ترجمه: سمانه مرادیانی     چگونه است که چهره های برجسته، با اطمینان از قدرت باور و اقناع خویش، در میان ما پدیدار می گردند؟ چگونه است که در میانه ی ملغمه ی امکان های  بی حد، اشکالی منحصر به فرد قوام می گیرند، تلألویی نابه هنگام از خود ساطع می کنند، نیروی مجاب کننده ای که هر […]

ترجمه: بابک سلیمی زاده مازوخ نه دستاویزی برای روان پزشکی یا روانکاوی است، و نه حتی فیگور برجسته و خاص مازوخیسم. چراکه فاصله ی خود با تمامی تفاسیر بیرونی را حفظ می کند. نویسنده بیشتر یک پزشک است تا بیمار، او یک تشخیص پزشکی را ارئه می دهد، اما آنچه مورد تشخیص قرار می دهد جهان است؛ بیماری را قدم […]

  مردی که خود را در میان دیگران می یابد رنج می برد، زیرا نمی داند که چرا یکی از این دیگران نیست ژرژ باتای   در دوره ای که هنر بیش از پیش به سرگرمی و مهمتر از همه به «فعالیتی فرهنگی» بدل شده است، تنها اشاره به هنرمندی که گوش خود را می بُرد (ون گوگ) یا نویسنده ای که […]

    برخی گزاره ها که در بسیاری از گفته ها و متن های ما به عنوان شاعر و منتقد دیده می شود: گزاره هایی همچون :«من دیگر شاعر نیمایی نیستم»، «من محکوم می کنم!»، «من این را شعر نمی دانم!» تنها در سطح یک گزاره و در دنیای واژه ها باقی نمی مانند. آن […]

  چکیده: در این نوشته سعی خواهم کرد تا با نشان دادن شکاف بین ماهیت تفسیر –بخصوص تفسیر آثار هنری- در دوره‌ی مدرنیسم و پست‌مدرنیسم، جایگاه روشنفکر در مقام تفسیرگر را در عصر جدید تعیین کرده و سپس به نقد آن بپردازم.   میتولوژی مفهوم را جدانشدنی از تصویر می‌داند. در اساطیر این مفهوم(زبان) بود که نقش نمادینه‌سازیِ […]